Drugs, plasma tv's en taxi ritjes

Zijn we weer! Bom dia!

Om maar meteen leuk te beginnen: de sushi was verrukelijk en zeker niet duur, 38 eu samen!

Gisterochtend waren we weer vroeg uit de veren, voor de Favela tour. Sloppenwijken waar mensen geen cent te makken hebben en allemaal drugsdealer of een andermsoort gevaarlijke crimineel zijn. We wilde in eerste instantie niet eens de auto uit, alsof we op een gevaarelijke safari waren.

Bovenstaand statement klopt totaal niet. In de grootste Favela van Rio: Rocinha (Hossienja) heeft bijna elk huis een schotel uit t raam hangen. Internet en plasma tv's zijn de normaalste zaak van de wereld. Mensen werken liever dan bedelen, ookal verdienen ze niet veel. De criminaliteit was 9 maanden geleden groter dan nu, vanaf toen is er een nieuwe politie eenheid opgezet en staat er op elke hoek waar ooit gedealt werd twee agenten, die er overigens uitzien alsof ze elk moment een oorlogsgebied gaan betreden. Dat er werd gedealt in de Favela is nog wel zichtbaar. Zo af en toe zie je twee schoenen hangen in de stroomkabels. Als je drugs wilt ga je daaronder staan met je armen wijd als een vliegtuig. Dan komen ze naar je toe. Wil je wit of zwart? Dat bepaald of je weggaat met cocaine of marihuana.

Onze gids heeft veel verteld, tijdens de autorit en tijdens de wandeling (!!!!) door de Favela. De mensen zijn erg vriendelijk en zeker niet opdringend. Naast huizen zijn er ook genoeg winkels, slagers, bakkers en zelfs banken in de Favela. Het is een kleine gemeenschap in de miljoenenstad Rio. Het leven is een Favela is uiteraard afschuwelijk, de huizen zijn gebouwd tegen de berg, er wonen meerdere families in een huis en door de dichte bevolking en bebouwing is TBC een never ending story.

De beste manier om door de Favela te gaan is op de moto taxi. Motoren die je voor R$ 2 (0,80 eu) mee naar boven nemen in korte broeken en slippertjes (rustig maar, moeders, wij hebben het helaas bij de auto gehouden;)).

Hoe deze mensen precies aan de schotels, tv's en serieus mooie motoren komen is voor ons ook nog een grote vraag. De gids kon ons vertellen dat het niet zo moeilijk is om hier een creditcard te krijgen en stroom/internet wordt bij de buren gejat. Dat betekent: elke dag nog meer schulden. Moeilijk te begrijpen...

Gistermiddag was de hemel nog blauw en hebben we een aantal uurtjes aan het strand gelegen. Helaas was er wel koude wind (die verdomde winter in september toch) en zijn we eerder dan gewild terug naar het hotel gegaan. We hadden gepland om 'savonds uit eten te gaan in het Hard Rock Cafe in de muziekwijk Lapa, zoals in het ANWB boek over Brazilie stond. Dat ging even anders......

Met het adres op een papiertje, hielden we een taxi aan en met de woorden 'Hard Rock Cafe, Lapa please' ging het al fout. De enige bevestiging die we terug kregen was 'Lapa', waar wij beide niets achterzochten. Eenmaal in Lapa aangekomen wilde hij ons er ergens uitzetten. Pas toen had hij door dat we naar het Hard Rock Cafe wilde, kon hij ons in het Portugees vertellen dat dat heel ver was. Dat begrepen wij op dat moment natuurlijk niet en 'everything is okay, just go' thumbs up.... Na 1,5 uur in de taxi gezeten te hebben, vroegen we ons af of we uberhaupt nog wel in Rio waren en de taxi chauffeur niet ongelooflijk had omgereden. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming, wist de vallet jongen te vertellen dat het Hard Rock Cafe niet meer bestaat in Rio. Dat verstonden we natuurlijk niet, maar het angstige gezicht van de taxi chauffeur sprak boekdelen. Gloeiende gloeiende.... Uitgehongerd en saggerijnig heeft de taximan z'n salaris voor de rest van de maand gekregen en hebben wij een bord goedkope spaghetti in tien minuten naar binnen gewerkt in een winkelcentrum. Nog steeds saggerijnig maar met een volle maag hadden we gelukkig snel een taxi gevonden om terug naar het hotel te gaan.

Verbazingwekkend hebben we afgelopen nacht toch heerlijk geslapen. Vandaag is het weer een reisdag! Om 4 uur smiddags vliegen we in een uur naar Sao Paulo. We moeten om 12 uur het hotel verlaten en brengen nog een uurtje door op het strand voordat we naar het vliegveld gaan.

In Sao Paulo verblijven we in het huis van de ouders van Cynthia (vriendin van Anne), dus of we daar wifi hebben blijft nog even afwachten....... En misschien zelfs afkicken!

Até logo!